W kontekście wspomnianych powyżej opracowań, książka dra Emiliana Prałata jawi się jako niezwykle cenna, wszechstronna analiza historyczno-artystyczna. Podkreślić należy obszerne wykorzystanie źródeł archiwalnych dotyczących zarówno dziejów miejscowości, jak i historii zespołu pałacowo-parkowego i folwarku. Na uwagę zasługuje upublicznienie materiałów dotyczących rodziny Radomickich, Jabłonowskich czy okresu przynależności dóbr do holenderskiej rodziny królewskiej, a następnie wielkoksiążęcego domu saksońsko-weimarskiego. Zwłaszcza w odniesieniu do ostatnich docenić trzeba wykorzystanie archiwalnych źródeł niemieckich, pierwszy raz upublicznionych i rzucających światło nie tylko na historię lokalną, dotyczącą dóbr racockich, ale w szerszym kontekście także problemu załamywania się osadnictwa i polityki kolonizacyjnej państwa pruskiego na ziemiach zaborowych. Dzieje dynastii saksońsko-weimarskiej na gruncie polskim nie doczekały się dotychczas opracowania, dlatego też z tym większym uznaniem spojrzeć należy na ten fragment książki dra Prałata. Dopełnieniem materiału źródłowego dotyczącego historii Racotu, są licznie wykorzystane archiwalia odnoszące się do zespołu pałacowego, kościoła oraz założenia folwarcznego. Autor w sposób umiejętny i przekonujący posługuje się dokumentacją planistyczną, fotograficzną i opisową, w celu zrekonstruowania programu ikonograficznego pałacu, kościoła i parku. Materiały o pierwszorzędnym znaczeniu, m.in. dla odtworzenia pierwotnego układu poszczególnych pomieszczeń, wzbogacone zostały o niezwykle bogaty materiał fotograficzny, którego dodatkowym walorem jest ułatwienie lektury i zobrazowanie omawianych treści osobom niezajmującym się na co dzień zawodowo historią sztuki.